سلام
"شگفتا!وقتی که بود نمی دیدم ,وقتی می خواند نمی شنیدم...
وقتی دیدم که نبود...وقتی شنیدم که نخواند...!
چه غم انگیز است که وقتی چشمه ای سرد و زلال ,در برابرت,می جوشد و می خواند و می نالد,تشنه آتش باشی و نه آب,و چشمه که خشکید, چشمه که از آن آتش که تو تشنه آن بودی بخار شد و به هوا رفت,و آتش,کویر را تافت و در خود گداخت و از زمین آتش رویید و از آسمان بارید, تو تشنه آب گردی و نه تشنه آتش, و بعد عمری گداختن از غم نبودن, کسی که تا بود,از غم نبودن تو می گداخت.
دکتر علی شریعتی.هبوط در کویر"
هفته معلم.تبریک به همه معلم هایی که واقعا معلمند و مفهوم آسمانی معلم بودن را دریافته اند و از این کلیشه هایی که حالا خیلی داغ است,نمره و درصد و معدل و رتبه و چه و چه و چه به اندازه دنیایی خلا فاصله گرفته اند.
شریعتی معلم بود و مطهری نیز.و آن معلم من که چندی پیش هم آغوش با خاک شد.خدایشان بیامرزاد!
امروز ما را برای اردو به قول خانم ناظم (!) به یک "باغچه" بردند و الحق و الانصاف که بیشتر از یک باغچه هم نبود.تازه به خانه رسیدم و حوصله هیچ کاری هم ندارم.
پس فعلا
خداحافظ
|