سلام
امروز اولین دسته کنکوری ها رفتند سر جلسه.با یه عالمه اضطراب و فکر و رزو و امید و ...
می بینید سرنوشت چه مسخره رقم می خوره؟!
تصمیم گرفتم یه مجموعه از بچه هایی که با وجود تلاش زیاد سر کنکور به خاطر یه اتفاق, گند کاشتند جمع کنم و اسمش رو بذارم "بدبخت می شویم".مثلا یه نفر دو سال پشت سر هم به خاطر داروهای آرامش بخش روز کنکور خواب می مونه.یا یکی توی جنوب کشور با اون هوای گرمش , گرما زده میشه و تازه صندلیش هم میخ داشته.یا یکی وقتی سوال ها رو میبینه که چه قدر ساده س و همش رو بلده از خوشحالی غش می کنه( چه بی جنبه نه؟؟؟)یا مثلا دو نفر کارتشون رو توی آژانس جا می ذارن.
ول کن. بذار از این بحث مسخره و عذاب آور بگذریم.
*
چند وقت پیش یه کتاب خوندم به اسم سنگ فرش هر خیابان از طلاست از "کیم –وو-چونگ" (موسس کاخانه دوو)اعتقادات جالب و خاصی داره که من فکر می کنم اگر هر کسی بهشون عمل کنه می تونه فعال ترین انسان در کل جهان از نظر کسب درآمد بشه.اون معتقده که باید کاری کنیم که کار کردن برامون به منزله سرگرمی بشه و می گه هیچ چیز در ذهنم غیر ممکن به نظر نمی رسه یا امید و آرزوی شما تعیین کننده مسیر زندگی شماست یا انجام کار در حد رفع تکلیف یک عارضه و بیماریست یا در هر کاری وارد می شوید به طور کامل در ان غرق شوید.
بهتون پیش نهاد می کنم اگر این کتاب رو پیدا کردید حتما مطالعه کنین و البته عمل.(ولی بعید می دونم پیدا کنین چون کمی قدیمیه)
*
این روزها یه کتاب دیگه هم در دست دارم به اسم "مدار صفر درجه" از احمد محمود. تا این جایی که خوندم حتی یه آدم خوب هم نتونستم توش پیدا کنم و فکر می کنم تنها ویژگی که من رو تا صفحه 174 کتاب کشونده اینه که کتاب با لهجه دل انگیز خوزستانی تحریر شده!!!
شاد باشید
خداحافظ
|