مولود کعبه

سلام

 

پیش از تو هیچ اقیانوس را نمی شناختم

که عمود بر زمین بایستد...

پیش از تو هیچ فرمانروا را ندیده بودم

که پای افزاری وصله دار بپوشد

و مشکی کهنه بر دوش کشد

و بردگان را برادر باشد

...

شگرفی تو, عقل را دیوانه می کند

و منطق رابه خودسوزی وا می دارد

(استاد موسوی گرمارودی- در سایه سار نخل ولایت)

*

این جور موقع ها می گویند " این عید سعید را به همه شیعیان جهان تبریک عرض کرده و تبریک ویژه ای خدمت  آقایون محترم و پدران عزیز عرض می کنیم و امیدواریم همیشه در سایه سار رحمت الهی با شادی و شادمانی زندگی کنید و پله های موفقیت را یکی یکی طی کنین." یا یه چیزی تو این مایه ها.

ولی من نمی خوام از این تبریک های خشک و خالی عرض(!) کنم.یه چیزی مافوق این ها.

داشتم فکر می کردم که این عید سعید رو باید به کی تبریک گفت؟ یعنی برای کی مبارکه؟و یا این که واقعا کی خوشحال می شه؟

اگر علی یک اقیانوسه و ما یه قطره از اون اقیانوس باشیم اون موقع باید به خودمون تبریک بگیم سالروز آفرینش راستی و صداقت, حق و عدالت و چه و چه و چه را.

من که فکر نمی کنم خودم حتی اون یه قطره باشم.

 

ولی به هر حال تبریک میگم.

شاد باشید

تعطیلات خوش بگذره

خداحافظ

 

 

مستند

سلام

 

یکی می گه:

 

زندگی,دالان دراز یخ زده ای است.

و دیگری:

زندگی, صحنه ی یکتای هنرمندی ماست

یکی دیگه:

زندگی, سیبیست.گاز باید زد آن را

یکی هم:

زندگی به طرز احمقانه ای گرد است

...

تو چی می گی؟!!!

*

مستند نویسی هم چیز جالبیست.قصد دارم چند روزی هم که شده مستند بنویسم.

امروز یه بچه توی مترو به مامانش گفت" مامان.این جا ایستگاه طرشته یعنی چی؟" مامانه گفت" یعنی خیلی دیگه تا خونه مونده."

امروز یه بچه دیگه باز توی مترو به مامانش گفت" مامان چرا الکی زنونه- مردونه کردن؟ مردا که دارن از توی شیشه نگاه می کنن..."

امروز سر کلاس یکی از بچه ها رفت پای تخته تا واژ ها و تکواژ ها رو از هم جدا کنه.نوشت" دیدن=دید+ان"

بعد خودش حسابی خندید.معلممون نگاه کرد و گفت"بچه ها بسه دیگه..." یه هو ساکت شدیم.خودش خندش گرفت و کلاس منفجر شد.بعد گفت "خوب بنویس: دید+فتحه و ن"

چند روز پیش رفته بودیم ولیعصر.کیمیا(دختر خالم) از جودی پرسید" چرا این جا همه جفتن؟"

*

شاد باشید

خداحافظ

 

 

 

دوشنبه هاي انتظار!!!

سلام

 

امروز دوشنبه بود.از آن روزهایی که هر چه سعی کردیم نتوانستیم رایش را در مدرسه بزنیم.

جالب است بدانید مهم ترین کلاس های ما همین دوشنبه ها شناخته شده و موضوع دوشنبه ها این است که ما باید هفته ای یک روز از ساعت 7:30 الی 9:15 و از ساعت 9:30 الی 10:00 و از ساعت 10:15 الی 12 توسط سه استاد مجرب و متخصص موعظه شویم.

سانس اول با یک خانم.(در عکس)

سانس دوم با عده ای بچه معلم (بحث درباره روابط دختر و پسر, chat   و ...)

و سانس سوم با یک استاد آقا (قرآن)

 

می بینید چه قدر زندگی شیرین است؟!!!

 

 

این ها تقریبا بحث های سانس اول هستند.وقتی زنگ خورد یکی خمیازه می کشید, یکی خوابش می آمد, یکی به فکر فرو رفته بود, یکی غیبتش گل کرده بود, یکی الکی می خندید,یکی رایش ممتنع بود, دیگری او و مدرسه را به فحش بسته بود و به همین ترتیب.

اما نظر من فقط این است: من فکر نمی کنم روابط ما و خدا در حیطه نمودار بگنجد یا بتوان آن را با power point   نشون داد. نظر شما چیه؟

 

شاد باشید

خداحافظ

 

منطقه ممنوعه!

سلام

 

بعضی آدم ها مثل عکس زیرن. یعنی هر کاری نباید بکنن به شدت اصرار دارن که بکنن.

 این یه ماشینه

شما چه طوری هستید؟

 

به هر حال شاد باشید.

خداحافظ

پ.ن:

خوابهایم

به دستهای کودک آلوخورده ای می ماند

که با لباسش پاک شده

و گونه سرخش مدرک جرم اوست

آلودگی خیالم

زنجیر روحم شده

و خوابهای مغشوشم

مدرک جرم من است.

 

مرغ جنگي

سلام

 

این روزها که بیرون از خونه می ریم, به شدت جارو جنجال ها و دعواهای صدتا یه غاز آزارمون می ده.

دیگه سعی می کنم بی توجه باشم, به این حماقت آزار دهنده نگاه کنم( ادای روشنفکرها رو در آرم!) و لبخند بزنم.

یه زمانی وقتی پسر بچه های مدرسه ای توی اتوبوس سر و صدا می کردن یا الکی حرف می زدن و می خندیدن و نمی ذاشتن چرت بزنم به نظرم چه اعصاب خورد کن می اومدند یا وقتی مذکرات به هم می پریدن و جر و دعوا راه می انداختن , با خودم می گفتم باز خروس جنگی ها به جون هم افتادن!

اون موقع جنس (به ظاهر )لطیف ها آروم راه می رفتن, سعی می کردن خودشون رو از معرکه دور نگه دارن یا حداکثرمسن ترهاشون مثلا می گفتن"حاج آقا! تو رو خدا از هم جداشون کنین( یا) شما یه چیزی بگین تو رو خدا! خوبیت نداره!!!"

ولی حالا انگار برعکس شده.حالا دختر خانم های جوون بخصوص اگه از درسه آزاد شده باشن, یه بند توی اتوبوس و ... حرف می زنن و مسخره بازی و شلوغ بازی در میارن.یا این که سر یه مساله بی خودی به جون هم می افتن . و در عوض آقایون حتی اون جوون هاشون این قدر آروم راه می رن که باید بینشون لایی بکشی. و موقع دعوای خانم ها هم فقط تماشاچی هستن.( یاد همون لوتی گری ها بخیر!!!)

امروز دو تا خانم به ظاهر با شخصیت سر صف اتوبوس با هم دعواشون شد و کار به جاهای باریک و حتی فحش های پدر- برادری کشیده شد.آخر کار یکیشون گفت " من فرهنگیم.مثل تو که بی شخصیت نیستم . بی شعور" و اون یکی هم گفت" کارتتو رو کن تا من هم رو کنم"

 چی می شه گفت؟!! از وقتی که دوره آخرالزمون رسیده دیگه دوره ای شده که کارت معلمی داشتن نشونه بافرهنگ بودن نیست, فحش ها به جای خواهر-مادری , پدر- برادری شدن, و به جای خروس های جنگی مرغ های جنگی به جون هم می افتن(!!!...)

 

شاد باشید و خرم

شاداب باشید و سرخوش

و دل هاتون از نور خدا روشن...

آرزوها

سلام

دیشب شب آرزوها بود.ولی من این قدر خودم رو خسته کرده بودم که نتونستم آرزو کنم.فقط وقتی خواستم بخوابم براش یه بوس فرستادم تا بدونه به یادش هستم و اون هم به یادم باشه.به همین راحتی پیامم رو گرف. ما توی این دنیای کوچیکمون این قدر بوروکراسی( ترجیح می دم اصلش رو به کارببرم.چون یه بار به جای کاغذ بازی نوشتم ورق بازی و 25% از نمره امتحانم کم شد!)رو زیاد و دور خودمون رو شلوغ کردیم که یادمون رفته با یه پیام ساده خیلی عشقولانه مثل" دوستت دارم.شب بخیر!" یا "بوس.لالا!" یا "عشق من !" هم می شه به همین سادگی رفت و تو بغل خدا نشست.خدا در تمام لحظه ها برامون پیام های شادی بخش عشقولانه می فرسته ولی ما این قدر آنتن هامون غبار گرفته که بیشترش رو دریافت نمی کنیم.و زمانی هم که یکیش رو دریافت می کنیم فکر می کنیم هنر کردیم و این کار ما بوده.

دیوز با جودی رفته بودیم پارک دانشجو و خیلی خوش گذشت.ما آبنبات آدامسی با بستنی خیلی گرون(!) خوردیم و خیلی چسبید. اونجا تقریبا همه دو تایی بودند و من به جودی گفتم "احتمالا پیرزن ها و مردهایی هم که تنها اومدن به یاد ایام جوانی اومدن"

وقتی آمدیم خونه و پرسیدن" چه خبر بود؟"  گفتم"خبری که همیشه هست..."

 

نمی دونم چرا ولی احساس کردم این جمله ها به پستم می خوره:

هر روز خود را دفن می کنم

وقتی به صبح سلام نمی گویم

و پاسخ ریگهای داغ را

در سکوت آواز دست هایم خفه می کنم

هر روز خود را دفن می کنم

وقتی به آسمان می نگرم

و خدا را نمی یابم

وقتی طعم بادام را تلخ می انگارم

و معنی روز را

لحظه لحظه حفظ می کنم

شاید روزی فراموش کنم

که زندگی یعنی چه

و مرگ نیز.....

شاید هم روزی

آسمان را باور کنم

*

شادباشید و امیدوار

خداحافظ

شعر

سلام

 

این روزها دارم کتاب "شعر چگونه ساخته می شود " از "ولادیمیر مایاکوفسکی" رو می خونم که هدیه تولدم از جودیه.

 او معتقده که حتی ضرباهنگ تکان های اتوبوس می تواند ریتم و واژه را به شعر ما القا کند.

 فکر که می کنم می بینم شاید هم درست باشد.چون حالا که دوباره دارم به مدرسه می روم و سوار مترو می شوم ذوقم بیشتر شده و حتی بیشتر پست می زنم.

او همچنین معتقده" اگر شعر می خواهد پیشرو و درجه یک باشد, اگر می خواهد در آینده پر و بال بگیرد باید دیوار بین شعر و کار شاق بشری را از میان برداریم و آن را بعنوان یک کار آسان نگاه نکنیم.شاعر هیچ راهی ندارد یا باید نوشتن را رها کند یا شعر را به منزله ی یک حرفه ای در نظر بگیرد که به جان کندن نیاز دارد."

اگر بخواهیم طبق متد او پیش برویم ابتدا باید مدت زیادی به موضوع, هدف شعر و قافیه ها فکر کنیم .بعد مثلا داشته باشیم:

موضوع: ناچاری ما از انجام کارهای بد

هدف:نشان دادن این مساله به صورت نیمه طنز

قافیه ها:نیاز .پیاز

:

می کنم از سر نیاز

پوست از سر پیاز

 

شاد باشید

خداحافظ

اين يک ماه

سلام

 

امروز اولین روز از تابستان بود که من به مدرسه می رفتم.راستش مدرسه ما عین خفتک توی تابستون هم به جونمون می افته و ولمون نمی کنه.دیروز خیلی دپرس بودم و اعصابم خرد بود.به خصوص چون مهمون هامون بعد از یه مدت خیلی طولانی دیروز رفتند و حسابی جاشون سبز بود.

ولی امروز که داشتم می رفتم مدرسه فهمیدم در تمام طول این یک ماه که من در خانه بودم, هر روز صبح اون ماشین حمل زباله به کنار پارک نزدیک خونمون می اومده و کارگرش که جوون قد بلند خوش قواره ای با لباس و سربند مشکی و دستکش قرمزه زباله ها رو جمع می کرده. در طول این یک ماه در روز اتوبوس ها به حرکت خودشون ادامه می دادن و هر روز گل های توی پارک رشد می کردن و بوته های یاس جوونه می زدن.هر روز مردم توی مترو و اتوبوس له می شدن و با وجود این همه اتفاق من توی خونه نشسته بودم.

من فهمیدم که در تمام طول این یک ماه زندگی جریان داشته.

*

چند وقت پیش جودی به خاطر دریافت اولین حقوق ولم و درست و حسابیش ما رو به سینما و فیلم "روز سوم" دعوت کرد.با بازی عالی "پوریا پورسرخ.حامد بهداد.باران کوثری"( که البته بهتره به اعتقاد من از بازی باران صرف نظر کنیم چون عالی نبود.) من طبق اون خصلت همیشه علاقه مندم(!) دیگه از اون به بعد حسابی لهجه گرفتم .به اعتقاد من زحمت "پورسرخ" برای این اجرا و استعداد "بهداد" قابل تشویق و تشکره.

 

شاد باشید

خداحافظ     

تبريک 3

سلام

 

16 سال پیش تو یک روز گرم تابستونی یه خانم جوونی احساس کرد که حالش خوب نیست.احساس کرد که طاقتش تموم شده.هم خودش و هم اون نی نی که توی شکمشه.نی نی هی لگد می زد و می گفت"مامان من دیگه خسته شدم.دوست دارم بیام بیرون و زودتر ببینمت.دوست دارم یه عالمه حرف از این 9 ماهی که این تو بودم باهات بزنم.اینجا خیلی خوبه.من با کلی فرشته خیلی خوشگل و مهربونم.مامان وقتی بهشون گفتم که از این که می خوام ازشون جدا شم ناراحتم و دلم براشون تنگ می شه گفتن ناراحت نباش.اونجا یه فرشته هست که خیلی مهربونه و تو رو خیلی دوست داره. می تونی مامان صداش کنی..."

تا این که بالاخره انتظار به سر رسید و اون نی نی کوچولو از توی شکم مامانش اومد بیرون .همین که خواست بیاد بیرون هیجان زده شدو تا اومد دهنش رو باز کنه و راز هایی رو که فقط اون و خدا می دونستند به مامانش بگه خدا انگشتش رو گذاشت رو لبش و گفت"هیسسس"به خاطر همین بالای لبش یه چال درست شد تا همیشه یادش باشه که چون می خواسته حرف های نگفتنی رو بگه خدا براش یه یادآوری گذاشته تا همیشه یادش بمونه که خدا بهش گفته بود فقط بین من و توست ها...

...

...

...

تا این که 16 سال گذشت و رسید به امروز.اون نی نی کوچولو حالابزرگ شده و دیگه یادش نیست چه رازی رو نباید می گفته.حتی دیگه شکل خدا و اون فرشته ها هم یادش نیست.

میاد میشینه پای کامپیوتر  و می نویسه خدا راستی اون چی بود که من نباید به کسی می گفتم؟!!!

.

تبریک.تبریک.تبریک

فکر کنم اولین نفری هستم که امروز رو به خودم تبریک می گم.آخه من امروز دنیا اومدم. یعنی تولدمه. البته هنوز دنیا نیومدم.دقیقا سر ظهر ساعت حدودا 12 .در 14 تیر ماه صدای گریه یک نی نی خیلی نازنین بلند  شد و اون نی نی من بودم.

البته امسال تبریک سه گانه ست.1)به مناسبت تولد من 2) خیلی سال قبل از اون تولد یه خانم دیگه که به خلقت اعتبار بخشید. 3) روز زن.البته اکثرا من رو قاطی مرغ ها به حساب نمیارن .

 

روز مادر هم مبارک باشه . اول از همه به مادر خودم می گم و بعد از اون به همه زنانی که نام مادر رو به یدک می کشن.امیدوارم همیشه شاد و موفق باشن.

 

شاد باشید

خداحافظ

  
Template Designed by Douglas Bowman - Updated to New Blogger by: Blogger Team
Modified for 3-Column Layout by Hoctro, a little change by PThemes